Ek nooi die somer in my jas
saggies waai die winde teen my vas
sit en luister na ‘n ou verhaal
sewe monde moet dit oorvertaal
‘m stem se woorde fyngemaal soos gras
soos mense dade eindigend in as
fluister nog ‘n storie in die wind
rondgewaai en eindelik lêplek vind
want elke keer as sewe winde waai
het ek opnuut die storielyn verraai
ontsnap soos water uit ‘n stoof
word woorde van betekenis beroof
sweef oor vreemde lande ver vandaan
want hier is al die ore lank gedaan
‘n soektog na ‘n wêreld van verstaan
‘n oomblik waar gedagtegang vergaan
nog steeds bly die somer uit my jas
nog steeds waai die winde teen my vas
want elke keer as sewe winde waai
het ek opnuut die storielyn verraai
ek nooi die somer uit my jas
saggies waai die winde teen my vas
sit en luister na ‘n ou verhaal
sewe winde moet dit oorvertaal
want elke keer as sewe winde waai
het ek opnuut die storielyn verdraai